
Een dode neonazi, twee ontsnapte gevangenen en een spoor dat leidt naar een duister crimineel netwerk. De Nomade van Engman & Selåker grijpt je meteen bij de kraag, vanaf de allereerste bladzijde. Dit derde deel in de Schaduwland-serie zit vol spanning, scherp speurwerk en hoofdpersonen die steeds een beetje dichter onder je huid kruipen. Geen losse puzzelstukjes, maar een thriller waarin alles klopt.

Het is 1996. Ravemuziek dreunt uit Docklands, Stockholms belangrijkste underground-muziekscène, terwijl skinheads rondhangen in Gamla Stan, het oude centrum. Een bekende neonazi weet ten noorden van de hoofdstad te ontsnappen uit een gevangenistransport. Politieagent Tomas Wolf wordt naar de locatie geroepen, direct na de begrafenis van zijn oudere broer Kristian.
Journalist Vera Berg ziet de ontsnapping als een kans om weer in de gratie te komen bij Aftonbladet . Ze is gedegradeerd tot online verslaggever en is bereid grote risico’s te nemen om weer op de voorpagina’s te komen.
Wanneer ze het lichaam van de voortvluchtige in het bos vindt, wordt duidelijk dat er iets niet klopt… Wie is erbij betrokken en wat waren hun motieven? Het spoor leidt naar een mysterieus crimineel netwerk.
Soms heb je van die boeken waarbij je na het eerste hoofdstuk al weet: dit zit goed. De nomade is er zo één. Het verhaal is scherp, vol vaart en zit zó goed in elkaar dat je niet anders kunt dan doorlezen. In twee dagen had ik het boek dan ook uit. Wat mij opviel, is de manier waarop Engman & Selåker je laten meeleven met twee totaal verschillende hoofdpersonen, zonder dat het gemaakt aanvoelt. De verschillende invalshoeken vloeien naadloos in elkaar over. Thomas Wolf blijft een fascinerend personage: getekend door zijn verleden, maar vastberaden om nu het goede te doen. Vera Berg is heerlijk fel en direct, met een scherpe pen en dito intuïtie. De sfeer is donker, de spanning rustig opgebouwd en het plot is slim opgebouwd. Het boek is rauw en actueel, maar ook echt en menselijk. En dat blijft hangen. Per deel wordt de serie beter, met de Nomade als hoogtepunt tot nu toe.
In de Schaduwland-serie draait alles om het onwaarschijnlijke duo Thomas Wolf en Vera Berg. Thomas is een van de beste agenten van Zweden, keihard, getekend door zijn verleden als neonazi en ex-militair, met littekens die dieper zitten dan zijn uniform laat zien. Vera is een voormalige topjournalist die nu op de webredactie werkt, scherpzinnig, compromisloos en altijd een stap voor op haar omgeving. Twee totaal verschillende werelden, maar samen weten ze precies waar ze moeten graven. Hun samenwerking is allesbehalve standaard, maar juist daarom zo sterk. Elk deel is los te lezen, maar wie bij het begin begint, ziet hoe gelaagd hun band wordt. Krachtig, menselijk en vol spanning, zoals alleen Scandinavische thrillers dat kunnen.
Pascal Engman en Johannes Selåker vormen een opvallend schrijversduo binnen de Scandinavische thrillerwereld. Beiden hebben een journalistieke achtergrond, en dat merk je aan alles. Hun verhalen zijn actueel, scherp en altijd goed onderbouwd. Engman maakte eerder naam met de succesvolle Vanessa Frank-reeks, terwijl Selåker zijn sporen verdiende bij grote kranten als Aftonbladet.
Samen brengen Engman en Selåker met de Schaduwland-serie een goede mix van politiethriller en journalistiek onderzoek, soms rauw en onorthodox, maar altijd raak.
Omdat het een thriller is die net even anders durft te zijn. De nomade mixt rauwe actie met slimme verhaallijnen en actuele thema’s, zonder dat het ergens gekunsteld aanvoelt. Engman & Selåker weten precies hoe ze je aandacht moeten grijpen en vasthouden, met een spannend plot dat blijft verassen tot het eind. Of je de eerdere delen nu wel of niet hebt gelezen, dit is zo’n boek dat je in één ruk uitleest. Verkrijgbaar bij je favoriete boekhandel of online. Lezen dus!
Geef een reactie